23 NİSAN ULUSAL EGEMENLİK VE ÇOCUK BAYRAMI KUTLU OLSUN!!!
28 yaşındayım ve okul biter bitmez çalışmaya başladım.Eşimle de tam da bu sırada tanıştık.Babası olmayan 3 aylık dul maaşıyla geçinen bir annenin evladı.Ama bir yandan okuyan,bir yandan da okul masrafları için tüm gün çalışan birisi...
Çıkmaya başladığımızdan beri her ay maaşımızı aldığımız gün oturup paraları ortaya koyuyor,borçları ödüyor,kalanını da kendimize harçlık yapıyorduk.Ben parayla işim yok deyip parayı ona bırakıyor oda bana günlük harçlık veriyordu...babam gibi,kocam gibi...
Niyetimiz belliydi çünkü, kalplerimiz de bir...
Günler geçtikçe daha fazla çalışmaya başladık,aldığımız parayla da çeyiz almaya.A'dan Z'ye herşeyi aldık daha çıkarken...Ortada ne söz,ne nişan var...Herkes birlikte almayın yarın öbür gün ayrılırsınız dedi dinlemedik.Çünkü bizim için önemli olan birlikte olmamızdı,aklımıza hiç böyle şeyler getirmedik...
Gel zaman git zaman okul bitti,askerlik zamanı geldi çattı.Eşim askerden gelince hemen işe başlayacağı için o geldikten hemen sonra düğün yapmak için gün aldık...
Eşim askerdeyken çalıştım hep ev ihtiyaçlarımızı aldım ve Allah'ta o kadar çok yardım etti ki çok güzel bir düğün yaptık,evlendik.
Çok zor zamanları tek bir destek olmadan geçirdik.
Şimdi eşimin çok güzel bir işi,bizimde çok güzel bir evimiz var ve çok şükür zor zamanlarımız geride kaldı....Ama zor günlerden geriye ne mi kaldı.
-Söylenen sözler!!!
Yaşadıklarımız bize hep ders oldu...
Hep iki kişi el ele hayata tutunduk,birbirimizden güç aldık ve herşeyi kendi çabamızla Allah'ın yardımıyla yaptık.Şimdi kahvemizi elimize alıp o günlerden tebessüm ve haklı gururla bahsediyoruz.
Yazsam ne siz okuyabilirsiniz,ne sayfalara sığar...
Çok büyük bir sınavmış yaşadıklarımız bize birlik olmayı,birlikte olmayı öğretti.
Nereden çıktı şimdi bunlar derseniz aklıma geldi işte.
He birde -aman o arkadaşımıza babası ev almış,bu arkadaşımıza annesi yazlık almış falan filan ...Ama çocuklarına güçlü olmayı,en küçük kavgada ayrılmamayı,birbirlerine karşı saygısız olmamayı,zor zamanlarda nasıl ayakta kalınabileceğini kimse alamamış...Çünkü parayla satılmıyormuş...Çünkü bazı şeyler eğitimle,ahlakla,inançla oluyormuş,içten geliyormuş.....
Parayla alınamayacak şeyleriniz çok olsun çocuklarınıza onları öğretin çünkü geri kalan herşey çalışılıp alınabilir...
Sevgiyle kalın:)